Verse 1:
Bilmiyorum kaçıncıya bu dalları yaktım.
Mahallenden geçtim ortalık ayağa kalktı.
Elimdeki çiçekleri bir romana sattım.
Gözlerine düştüm sonra ayağa kalktım.
Gördüklerim karşısında suskun kaldı aklım.
Her gördüğüm yanlışında sertleşiyor tavrım.
Beni aradığın yerde değil aklındayım artık.
İçindeki cani bütün ormanları yaktı dayandım.
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nakarat:
Son bi renk daha verin bana.
Boyandı griler duvara.
Düşmeye ramak kaldığında.
Bulandı yeminler dumana.
Son bi renk daha verin bana.
Boyandı griler duvara.
Düşmeye ramak kaldığında.
Bulandı yeminler dumana.
Verse 2:
Bi’ yanım bahar bahçe diğer yanım hüzün.
Seni son gördüğümden beridir daha kırışık yüzüm.
Alkol sigara karıştı gecem gündüzüm.
Sen yakamdan düşmeyince değiştim üstümü.
Her gün bulanır kafam hangi günüm normal.
Azalan biz miyiz? Şansımız mı yoksa?
Zaman üstümüzden geçmeden artık hızlı olsa.
Ya da küfretsek hep beraber yalnızlıktan korkanlara..
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nereye kadar?
Nakarat:
Son bi renk daha verin bana.
Boyandı griler duvara.
Düşmeye ramak kaldığında.
Bulandı yeminler dumana.
Son bi renk daha verin bana.
Boyandı griler duvara.
Düşmeye ramak kaldığında.
Bulandı yeminler dumana.